Antalya’da akşam, göğü yakmayan alevlerle boyar. Turuncu güneş, Konyaaltı’nın üzerine erirken deniz yüzeyinde yavaşça titreyen altın halkalar bırakır. Şehrin bu büyülü saatinde, teninde günışığı taşıyan bir kadın yolunu keser: Antalya Bayan Escort Ingrid. Almanya’nın kuzeyinden gelip Akdeniz’in sularında eriyen bu kadın, Bavyera’da karları çözmüş bir bahar ılıklığını, Antalya’daki turunç çiçeği kokusuyla harmanlar.
Onu ilk Lara falezlerinin kıyısında görürsün. Elinde ince bir beyaz şal, rüzgâr saçlarının bal köpüğü tutamlarını dalga dalga uçuşturur. Duru bakışları, güneşin suya son kez dokunduğu andaki loş ışığı yakalar. Kıyıya çarpan sabırsız dalgalar gibi göz kırpar; tek bir bakışı yetersiz oksijen misali aklının boşluklarını hafifçe sızlatır. O bakışta Antalya Bayan Escort unvanına sığmayan bir macera saklıdır.
İlk sohbetiniz Kaleiçi’nin dar merdivenlerini tırmanırken başlar. Mermer taşlar ayak altında cilalanmış gibidir, rüzgâr akşam pazarından taze nane kokusu taşır; Ingrid’in ağzından süzülen hafif Almanca ünsüzler o nane ferahlığını seslere dönüştürür. Sustukça kelimeleri kısalır; susmak uzun bir davet gibi uzar. Dokunduğu parmak uçları, şehrin bin yıllık taşının günışığıyla ısınmış pürüzlerini sana hatırlatır.
Otele geçtiğinizde balkon demirlerine vuran son turuncu ışık kararmaya başlar. Ingrid perdeyi kapatmaz; “Bu geceyi güneş bitirmedi, biz bitirelim” dercesine seni pencere önüne çeker. Dudaklarını yaklaştırırken nefesi greyfurt gibi ekşi, bal gibi tatlıdır. İlk öpücükte tuzlu Akdeniz nemi göğsüne yağar. İnce parmakları, omuz başına ipek şal gibi düşer; tenini soğurmayan nazik ama kararlı bir ısı taşır.
Antalya Bayan Escort Ingrid dokunduğu her noktada adını bırakır. Dilinin çizdiği izler, sanki kumda savrulan rüzgârın bırakıp gittiği minik zikzaklar… Omuriliğinden kalçana inen o zikzaklarda anlarsın ki Antalya’nın portakal rengi akşamı yalnızca ufukta değil, damarlarında yakıcı bir pigment hâline gelmiştir. Sözcükler susar, ritim devralır. Kalbinin teklemesi, falezden atlayan su damlalarının kayaya çarpması gibi ritmik ve tutkuludur.
Gecenin derininde Ingrid seni balkona çıkarır. Altınızda parlayan şehir ışıkları denize düşen altın pulları anımsatır. Göğsüne yaslanıp yabancı bir ninni mırıldanır; hecelerini algılamasan da titreşimleri kaburgalarını tırmalar. Ay ışığı saç tellerinde gümüş şeritler çizerken “vergiss mich nicht” fısıltısı duyarsın—unutma beni. İşte o anda Antalya’nın temmuz sıcağı yerini usul usul esen ay serinliğine bırakır ama bedenindeki ateş hâlâ kor gibi yanar.
Sabaha karşı falezlere vuran ilk pembe yansıma odanı doldurur. Ingrid şarabındaki son yudumu alıp fincanı sehpaya bırakır; dudak izi camda turuncu bir mühür gibi kalır. “Bu dağınıklık, anı koksun” dercesine yatağın üzerinde bıraktığı çiçek desenli fularını toplamadan kapıya yönelir. Kapı aralığından kaybolurken içindeki turuncu güneş hâlâ batmakta, suya değen ışık hâlâ titremektedir. Ve sen, günışığının suda eridiği o geceyi tenindeki tuz kristalleriyle hatırlarsın.
